Werken op de boerderij
Op een dag vertelt hij me dat hij volgende week drie dagen naar de dagopvang moet van een zorgboerderij in Weesp. Hij heeft er helemaal geen zin in. Maar als ik een paar weken later weer spreek meldt hij trots dat hij nu op een boerderij werkt. “Er zijn wel veel debielen maar toch is het best leuk. Ik ben wel de enige die echt werkt.”
De verhuizing
Ineke en Sjaak zijn inmiddels verhuisd naar een mooie flat in Almere met uitzicht op het IJsselmeer. Ze hebben hun boerderij goed kunnen verkopen en hun maandlasten zijn nu gelukkig een stuk lager. Sjaak was altijd al een grote verzamelaar en ze hadden een omvangrijke bibliotheek met wel een paar duizend boeken. Nu heeft een opkoper minstens de helft van de boeken weggehaald. Ineke vertelt dat Sjaak de afgelopen maanden in de schuur ‘stiekem’ ook nog eens een grote hoeveelheid papier, karton en glazen potjes had verzameld. Sjaak is boos en verdrietig omdat ze zoveel weg moesten doen.
Voor de eerste keer bezoek ik hen in Almere. Ze wonen op de eerste verdieping van een groot flatgebouw met een luxe uitstraling. De omgeving is kaal en winderig, heel wat anders dan de verstilde natuur rond hun boerderij in het Naardermeer. Sjaak laat me hun grote bergruimte onder in het gebouw zien. Die staat boordevol met troep: kampeerspullen, klapstoelen, lampen, wandplaten etc. etc. Ook staan er minstens 150 dozen. We zetten een houten stelling in elkaar en legen 30 dozen met boeken, foto’s en documenten. Sjaak laat me een paar foto’s zien. “Ken je die nog?” Ook een diploma, nog van onze moeder, prachtig gekalligrafeerd. In 1927 ging ze van school, 12 jaar oud om te werken op de boerderij van haar ouders. De uren vliegen voorbij. Samen herinneringen ophalen, dat geeft een goed gevoel. Als ik weer naar huis ga vraagt Sjaak of hij morgen jarig is. “Dat klopt”, zeg ik, “Morgen wordt je 63.”
Ineke heeft het moeilijk
“Sjaak heeft gisteren zijn spullen bij elkaar gepakt en is weggelopen bij de zorgboerderij. Hij wilde persé weg. Afgelopen woensdag was ook de laatste keramiek les en nu is hij de hele dag thuis. Sjaak klampt zich helemaal aan mij vast en volgt me overal. Af en toe wordt het me te veel.”
Pluk de dag: Batavia en Aviodrome
Sjaak staat nu op de wachtlijst van een dagopvang bij een verpleeghuis in Hilversum. Ik ga nu elke twee weken een dagje met hem uit. Meestal wil Sjaak naar de Batavia in Lelystad. Op een scheepswerf is door een groep vrijwilligers een 17eeeuws VOC schip herbouwd. Sjaak vindt het geweldig om over het schip te klauteren en om de werkzaamheden op de werf te bekijken. Hij wilde vroeger het liefst kapitein worden, helemaal geen internist.
We rijden altijd over de Houtribdijk van Almere naar Lelystad . Een mooie tocht langs het water. Sjaak is een groot liefhebber van Jazzmuziek. Ik heb een stapeltje Jazz CD’s in mijn auto. Miles Davis, Cannonbal Alderly, Art Blakey. Kippenvel!
Na de Batavia gaan we lunchen bij La Place. Sjaak neemt brood met kroketten, een slaatje en een halve liter bier. Hij is de laatste tijd flink aangekomen. Thuis eet hij soms een hele schaal koek achter elkaar leeg. Al zijn broeken zijn te krap. Daarna gaan we voor de zoveelste keer naar het Aviodrome. Het is gratis, we hebben allebei een museumjaarkaart. Sjaak snelt langs de oude vliegtuigen en we kijken weer de mooie film over luchtvaartpioniers. Soms moet Sjaak keihard lachen en als de film is afgelopen klapt hij hard in zijn handen. De mensen om ons heen glimlachen. Sjaak zorgt voor de vrolijke noot.
Elke keer is het genieten samen en Ineke heeft een dagje rust. Iedereen blij. Als ik wegga bedankt Sjaak me altijd uitvoerig. Hoe lang zullen we dit nog kunnen doen?
Wordt vervolgd
